Afgelopen zaterdag ben ik teruggekomen van 2,5 week alleen op reis. Misschien trek jij je nu wel je wenkbrauw op. Waarom alleen op reis, zonder je man en kinderen? Helemaal naar Bali. Een weekendje Vlieland is toch ook leuk?
Afgelopen jaar was een belangrijk moment voor mij. Ik ben veertig geworden en ik wilde juist op die leeftijd eens iets anders doen. Manlief heeft dit ook gedaan. Zijn droom was om mensen in ontwikkelingslanden te helpen. Hij heeft een huis gebouwd in Nepal en is vervolgens nog 1 week gebleven om rond te reizen.
Ook, ik had een droom. Ik wilde ooit eens mediteren midden in de jungle. Ik weet nog heel goed, dat wij samen een dagje sauna hadden geboekt en ik een of ander yogatijdschrift aan het lezen was. Ik zag de meest fantastische yogareizen in het buitenland voorbij komen en dacht direct: “ik wil naar Bali” Natuurlijk ook door het boek en de film Eat, Pray, Love. “Wat een goed idee, zei manlief, wanneer ga je weg?”
Slik, oh nu word het toch echt concreet. Vervolgens heeft het nog 1 jaar geduurd, voordat ik vertrok. Ik merkte tijdens mijn voorbereiding, dat het niet zo vreemd is als een man even zijn gezin verlaat. Als vrouw heb ik toch wat meer uit te leggen. En zeker, hoe regelt je man dit thuis allemaal? Nou, dat is geen enkel probleem. Hij gaat er in ieder geval relaxter mee om dan ik. Alleen opruimen de dag voordat ik thuiskom scheelt ook al een hoop:)
En dan is het moment daar om afscheid te nemen van iedereen thuis. De taxichauffeur stond eerder op de stoep dan verwacht, dus ik moest nog haast maken ook. Natuurlijk heb ik een traantje gelaten, wel meer dan 1. Zeker omdat onze dochter ook verdrietig was en zei: “mama, ik wil niet dat je weggaat”. Dat was natuurlijk niet de eerste keer, dat ze dit zei. Leuk is het niet, maar het kan niet anders. Wij hebben er thuis heel relaxt over gedaan en voor ons was het de normaalste zaak van de wereld dat ik alleen weg ging.
Alleen is dat natuurlijk niet zo normaal. Dat merkte ik niet alleen voordat ik vertrok, maar ook onderweg tijdens de reis. Voor mij was dit geen reguliere vakantie, die heb ik met mijn gezin al gehad. Dit was even me-time. Even de boel de boel laten. Geen was, geen boodschappen, geen logistieke planningen omtrent de kinderen, even helemaal niks. Zelfs geen blogs schrijven of koken.
Voordat ik vertrok ben ik (te) druk geweest. Weken heb ik op de automatische piloot geleefd. Vreselijk vond ik dit, zeker omdat het mij niet lukte om de rust te vinden en ruimte in mijn hoofd te krijgen. Het suffe is dat ik voor mezelf werk en makkelijk een stapje terug kan doen. Er staan genoeg recepten op de site waar jullie uit kunnen kiezen. Daarmee vinden jullie mij massaal via Google en is het niet nodig om elke dag een nieuwe post te maken. Alleen wilde ik dit niet. Ik moest en ik zou elke dag iets posten.
De reis stond dan ook in het teken van “ONTmoeten” even helemaal niks. De eerste paar dagen stonden vast, zoals een bezoek aan goede vrienden in Singapore en mijn hoogzwangere nicht in het zuiden van Bali. Op deze manier kon ik even wennen aan de warmte, de andere culturen voordat ik de diepte in ging met de retraite. Voor daarna had ik geen plannen gemaakt. Ik wilde heel bewust een lege agenda hebben en ter plekke verzinnen of ik links of rechts af zou gaan: complete vrijheid!
Geen idee waar de drang om alleen op stap te gaan precies vandaan komt. Het hele idee is ontstaan vanuit de retraite. Dit stond al jaren op mijn verlanglijstje. En ja als ik dan toch op Bali ben, wil ik graag het eiland verkennen. Voordat onze kinderen geboren zijn, hebben wij een aantal mooie reizen naar Azië, Zuid Amerika en Afrika gemaakt. Voor mij was het dan ook niet compleet nieuw.Wel het alleen reizen was een uitdaging. En ja, ik vond het van te voren soms best spannend. Zo sta ik bekend om mijn slechte richtingsgevoel en kan ik plattegronden niet lezen. Ahhum, hoe doe ik dit nu in mijn eentje?
Nou, ik ben veilig terug en er is niks gebeurd. Het alleen reizen is meer dan goed bevallen. Deze trip was een aaneenschakeling van grenzen verleggen. Hoe cool is het om zelf je eigen route te bepalen? Elke avond en middag alleen uit eten gaan. Nieuwe mensen ontmoeten. Of juist niet, als ik geen zin had in gezelschap. Juist die ingewikkelde yogaoefeningen doen, die ik dacht niet te kunnen. Totale overgave bij het snorkelen, terwijl ik niet durft te ademen door het mondstuk. Bij een wildvreemde achterop de scooter klimmen om je van A naar B te brengen. Een bezoek aan een healer die direct door je heen prikt. Een retraite met een internationale groep en dat direct voor 6 dagen. Dat kan best heftig zijn, zeker met de stiltedag erbij.
Deze reis is het beste cadeau dat ik mezelf ooit gegeven heb. Even afstand nemen van alles en iedereen en met name mezelf van een afstandje bekijken had ik echt even nodig. Bewustwording, meer in het NU leven in plaats van allerlei actielijstjes in mijn hoofd maken voor morgen. Hiermee bedoel ik meer genieten van de kleine dagelijkse dingen en mijn aandacht erbij houden in plaats van mijn telefoon checken of een andere multi tasking activiteit. Zo deed ik mezelf, gezin en werk te kort.
Nu ik een paar dagen thuis ben, is het een grote uitdaging om niet direct op dezelfde voet verder te gaan voor Bali. Wees goed voor jezelf, dat is één van de dingen die onze yogaleraar ons meegaf. Het draait niet alleen om gezonder eten, ook beweging en een goede geestelijke gezondheid horen erbij. En ja, ik ga dus een paar zaken anders organiseren. Als eerste pak ik de blog aan. Op dit moment heb ik geen voorraad artikelen voor jullie klaarstaan. Dus ik kan direct als een dolle aan de slag gaan of rustig mijn ritme vinden en om de dag bloggen. Voorlopig zal ik dit laatste doen zodat ik ondertussen ook de Sint en Kerst periode kan voorbereiden.
Natuurlijk zal ik ook al mijn avonturen uitgebreid beschrijven. Van de yogareis, tot de plekken die ik bezocht hebt (Umalas, Ubud, de Gili’s en Seminyak) en het meer dan zalige eten. Ik moest mij inhouden om niet 4x per dag te eten. Mijn verwachtingen zijn meer dan uitgekomen. Stay tuned!
