De foto’s op mijn telefoon zijn echt een soort geheugensteuntje. Vaak weet ik niet meer wat ik gisteren gegeten heb. Zo zie ik dat afgelopen maand stiekem best een beetje druk was. Een lastminute opdracht, een aantal persevents, filmen in mijn keuken en de kids ook nog eens vrij. Een kijkje in mijn leven april:
In mijn vorige blog van maart, gaf ik al aan op de valreep een opdracht gekregen te hebben. Nu mag ik er alles over zeggen gelukkig. Via mijn netwerk werd ik benaderd door Milieu Centraal. Dit is een onafhankelijke voorlichtingsorganisatie over energie en milieu. Ze houden in juni een campagne over meer groente eten. Met ‘Groenten in de hoofdrol’ willen ze mensen aanzetten om hun maaltijd samen te stellen op basis van groenten. In de maand juni staat elke week een andere groente centraal. De insteek van mijn blog past goed bij de campagne en of ik 5 spinazie recepten wilde maken. Vervolgens wordt 1 van de recepten op film gezet. Uiteindelijk kwam de ploeg langs bij mij thuis. Van 9:00 uur tot 13:15 uur hebben wij 1 recept gefilmd. Van elke handeling werd een “wide shot” (algemeen) en een “close shot” (dichtbij) gemaakt. Van te voren vond ik het best spannend. Achteraf valt het altijd mee. De cameraman en regisseuse waren heel relaxt en fijne mensen om mee samen te werken. Kijk dit ziet er best profi uit toch?
Met dit blog vind ik het leuk om een blik achter de schermen te geven. Ik fotografeer altijd in de woonkamer vlakbij de openslaande deuren. In de praktijk liggen de planken bijna altijd voor de kast, want ze zijn best zwaar om te verplaatsen. Hier zie je dus hoe zo’n foto tot stand komt. Vaak schuif ik nog wat speelgoed aan de kant om er bij te kunnen…
Niet alleen ik ben gek op koken, ook mijn dochter kan er wat van. In maart heb ik een middagje gekookt met foodie vriendinnen Wendy en Francesca. Mijn dochter maakte (geheel zelfstandig) een merengue met Tony Chocolonely. Ondertussen draaide de camera mee en dit is het resultaat:
Twee weken later vraagt ze of ik salami en courgette in huis heb, want ze wil een pizza hapje maken. Via YouTube had ze een leuk recept gevonden. Ok, ik zet de oven aan en voor de rest doet ze alles zelf, inclusief het opruimen van de keuken. Dit laatste gaat steeds beter.
Je zou bijna denken dat manlief niet kan koken. Als hij de keuken ingaat, trekt hij alle registers open. Vaak “kwak” ik ons eten op een bord. Hij probeert er direct iets leuks van te maken. Deze gerechten kunnen zo voor de kerstperiode op de blog.
Laat ik zijn specialiteit niet vergeten: verse pasta. Binnenkort gaat hij hier een blogje én filmpje aan wijden.
De maand april is ook de periode van veel vrije dagen bij de kids. Om gek van te worden. Op studiedag nummer 1 heeft zoonlief een feestje. Mijn dochter wil graag iets met mij ondernemen. Ik vreesde dat ze “weer” wilde shoppen. Nee! Ze wilde naar het museum Beeld en Geluid in Hilversum. Ik zei direct ja. Wat een top idee. Wij hebben van alles gedaan. Het leukste vond ik om als regisseur het licht en de camera’s te bedienen bij het Top Pop optreden van onze dochter. Te gek om te zien hoe zij zonder enige schaamte stond te playbacken.
De kinderen doen het goed op af en toe 1 op 1 contact. Zo heb ik ook samen met mijn dochter een moeder dochter vrouwencirkel bezocht. De zondagmiddag stond in het teken van samen relaxen, dansen en elkaar masseren. Heel bijzonder en fijn om te doen.
Na studiedag nummer 1 volgde direct 2 dagen later de volgende. Zoonlief baalde dat hij de eerste keer een feestje had. Nu zat zijn zus op school. Mam, ik wil met jou naar het militairen museum. Hij keek zijn ogen uit! Ik kan zo genieten van zijn pure blijdschap. Bij deze tank (de allermooiste volgens hem) wilde hij zo’n “samen foto” maken. Deze selfie is mijn nieuwe achtergrond foto van de telefoon.
April leek wel nationale persevent maand. Ik had bijna voor elke dag een uitnodiging. Alleen ga ik er heel selectief mee om. Het hoogtepunt van het jaar is toch wel de Culiperslunch. In totaal presenteerden zo’n 35 merken zich. Eén van de leukste vond ik Directlyfrom. Hier komt ik later nog op terug. Ik heb veel foto’s zitten snappen (gebruikersnaam LekkeretenLinda) want op mijn telefoon kan ik bijna niks vinden. Daarbij was ik ook veel te druk met iedereen te kletsen. Het is een walhalla van loslopende foodies. Een soort nieuwsjaarborrel zonder de (verplichte) beste wensen. Top!
Ook hebben twee foodie vriendinnen een boek uitgebracht. Laat ik starten bij Francesca Kookt. Haar boek heet “Mag ik nog een hapje” voor de culinaire opvoeding van kinderen. Heel bijzonder vond ik het, dat zij mij vroeg of ik het boek kritisch wilde lezen en opmerkingen geven. Zij heeft een vaste groep foodie collega’s om zich heen en toch vroeg zij mij. “Inhoudelijk hebben Odette Bruls (diëtiste) en Linda Peek (Lekker eten met Linda) een grote rol gehad. Op het gebied van voedingsinformatie, samenstelling van recepturen en opvoedkundige adviezen.” Te gek dat ik een kleine bijdrage heb kunnen leveren. Francesca heeft mij de afgelopen jaren regelmatig geholpen met grote en kleine blogzaken en eindelijk kon ik iets terug doen. Maar goed even terug naar de officiële boekpresentatie. Die vond vond plaats bij Mama Kelly. De kinderen konden workshops volgen en mochten aan het einde van de middag zelf flammkuchen maken. De bedoeling was de kids hiermee rondgingen. Alleen daar dachten ze zelf allemaal anders over. Een uitgebreid verslag vind je hier.
Deze foto vond ik te gek. Mika ging direct op zoek naar Francesca’s zoon. Die jongens kunnen het goed met elkaar vinden. Ook Mees van eigenaar Mama Kelly is een bekende. Kijk die boefjes van ons toch eens staan:
Vier dagen later was ik weer bij Mama Kelly. Nu voor de boeklancering voor vrienden en familie. Voor mij was dit veel relaxter, ook al was ik alleen met 2 kinderen. Ik had alle tijd om met vrienden bij te kletsen en ondertussen het ene naar het andere hapje te eten. De kreeft bitterballen waren favoriet. Ook mijn kids heb ik inmiddels besmet met het bitterballen virus. Ze kwamen voor een tweede keer langs voor een bal. “He, deze zijn anders mama. Mag ik er eentje proberen, jij zegt altijd dat wij alles moeten proeven“! Kijk, daar had ik niks tegen in te brengen.
Koningsdag was dit jaar heel anders dan anders. Geen bootje varen hiervoor was het veel te koud. Wij hadden besloten om de stad in te gaan en zo meer van het feest mee te krijgen dan op de grachten. Op het Domplein kwam een toffe band optreden. Alleen heb ik er niks van gezien. Binnen bij het restaurant van vrienden van ons, was het lekker warm. Ik heb lekker met iedereen bijgekletst en vond het allemaal wel prima. Aan het einde van de dag gaan manlief en ik altijd samen eten bij een favoriet tentje. Onderweg erna toe komen wij langs El Qatarijne. Een nieuwe zaak van nog geen 5 dagen oud en door het glas zien wij de chef Ayt Erdogan. Change of plans, snel glippen wij naar binnen. Daar waar Ayt kookt, komen wij graag eten. De menukaart hoef ik niet te zien, schotel mij maar een verrassing voor. Zo at ik o.a. een ying-yang van tonijn en makreel met een eidooier & sepia, maar ook rundersucade uit de tajine met bulgur risotto en amandeljus. Ik durf wel te zeggen dat ik Ayt één van de beste chefs van Utrecht is. Een aanrader!
De volgende boeklancering was van Philippine van Liefde voor Lekkers. Eindelijk een event dicht bij mij in de buurt en ik kon niet vaak genoeg herhalen dat ik maar 10 minuten hoefde te rijden. Deze lancering was anders dan anders. Bij binnenkomst in het koetshuis was de tafel gedekt. Wij kregen een compleet 6 gangen menu! De chef van Dengh combineerde zijn nieuwe menukaart met allerlei recepten uit Jam & Zuur. Ik had 2 favorieten Piccalilly met zacht gegaard rund, eierdooier, crème van aubergine en gemarineerde witte asperges en de frambozen chocoladepasta met vleugje lavendel met amandelcake en chocolade. Door de intieme setting had ik echt even tijd om met mijn collega’s bij te kletsen. Zo heb ik het met een aantal dames over de werk-privé balans gehad. Wij hebben de leukste job van de wereld. Het gevaar is alleen dat je blijft werken. Ianna van Beginspiration heeft mij aan het denken gezet. Met regelmaat legt zij 1 dag in het weekend haar telefoon weg en kijkt er niet op. Haar familie en directe vrienden brengt zij hiervan op de hoogte en zo komt ze echt even los.
Ik merkte dit zelf doordat ik de dag ervoor mijn telefoon was vergeten bij een etentje ter ere van mijn vaders verjaardag. In eerste instantie voelde ik mij “naakt” en ik kon geen foto’s maken van het eten. Ook wist ik niet hoe laat het was, knap irritant. Toen ik thuis kwam merkte ik verschil. Doordat ik niet zo bezig was met die foodfoto’s heb ik echt genoten van het gezelschap en mijn eten. Daarbij had ik geen flauw benul hoe laat het was en zo leek de avond veel langer te duren. Dit ga ik vaker doen.
Nog even twee foto’s die ik te leuk vind om te delen. Eerst een foto van mij met vriendin en Jeroen van der Boom. Ik was op een feestje voor het goede doel (Klimmende Règâhs voor Alpe d’Huez). Voor het podium was het een drukte van belang met allemaal vrouwelijke fans. Des te leuker was het dat Jeroen mijn verzoeknummer zong: “voor dat meisje vooraan”. Mijn god, wat een volk hangt er om zo’n man heen. “Als je wint, heb je vrienden, rijen dik echte vrienden.” Hij moet de vrouwen bijna letterlijk van zich afslaan.
Oh ja en dit verwachten jullie misschien niet van mij. De lunch in de stad met de kids. Ik eet een heerlijke boterham met hummus en de kids taart. Het regende en zoonlief was moe van alle kleding passen. De kinderen wilden frietjes bestellen, alleen kon dit niet voor de lunch. Tja en de rest van de kaart was niet zo geschikt voor ze. Dan maar taart toch? “Mama, dit is wel raar maar heel lekker middageten”. Met iniminie hapjes hebben ze het bordje leeggegeten.
Ben je nieuwsgierig naar mijn leven of meer foto’s van achter te schermen? Je kunt mij vinden op Instagram en of Snapchat (lekkeretenlinda). Het fijne aan Snapchat vind ik dat je gewoon foto’s én video’s kunt plaatsen zoals het leven is. Geen gestylde foto’s, ik “kwak” hier alles zo op mijn bord. Zie ik je daar?
Geef een antwoord